Znowu piłeś denaturat, a ostrzegałam Cię osobiście

Ludzie, przestańcie już wspominać Gierka, on iest tam gdzie zawsze było i jest jego miejsce!!!
Wspominając go, przynosimy tylko wstyt narodowi Polskiemu przed całym światem!
Dajcie już spokuj, czas o nim zapomnieć!!!

co za narcyzm!!!

Nie dość że za dużo, to jeszcze prawdziwie, ładnie, ciekawie i bezczelnie, a to jest źle widziane

za dużo piszesz!

Już w 1974 roku zaczęły się ujawniać efekty ryzykownej polityki rynkowej. Wzrost wydajności pracy nie nadążał za wzrostem płac nominalnych, co doprowadziło do zachwiania równowagi rynkowej. Dysharmonijny rozwój poszczególnych gałęzi , zaniedbania w energetyce, transporcie i zła polityka rolna, nieracjonalny dobór skali produkcji, marnotrawstwo wynikające z barier doktrynalnych, opóźnienia w realizacji nadmiernie rozdętych inwestycji, wiążące się ze zniszczeniem czekających na zamontowanie urządzeń, korupcja, brak odpowiedzialności administracji r11; pogarszały ekonomiczne efekty podjętego wysiłku inwestycyjnego. Narastanie kryzysu rynkowego i wynikająca stąd konieczność podwyżki cen artykułów pierwszej potrzeby z całą wyrazistością ujawniły rozdźwięk między rzeczywistością propagandową a realną. Wraz z rosnącym napięciem rynkowym objawiał się kryzys społeczny. Korupcja, złodziejstwo mienia publicznego, którego przykład szedł z najwyższych pięter władzy, lekceważenie obowiązków zawodowych, marnotrawienie czasu przy załatwianiu najprostszych spraw życiowych, rosnące zniechęcenie i pijaństwo r11; wszystko to tworzyło obraz kraju powoli grzęznącego w kryzysie. Choć większa część społeczeństwa pozostawała bierna, w niektórych kręgach nasilał się ruch prostemu. Polakom przyszło zapłacić za pozorny dynamizm epoki gierkowskiej.

Szybki wzrost gospodarczy w pierwszej połowie dekady był możliwy wyłącznie dzięki pięciokrotnie wyższemu niż w czasach Gomułki strumieniowi kredytów zagranicznych. Zachodnie banki chętnie udzielały pożyczek ponieważ spłatę gwarantowały rządy ich krajów. Do Polski napływały więc kolejne fale pieniędzy, umowy licencyjne, kupowano całe linie technologiczne, choć zacofana gospodarka nie była w stanie ich rskonsumowaćr1;. Wysokość pożyczek została objęta tajemnicą państwową. Spłatę kredytów zamierzano sfinansować ze sprzedaży produktów wytworzonych w ciągu kilku pierwszych lat. Szybko strategia szybkiego rozwoju w gospodarce przerodziła się w rszaleństwo inwestycyjner1;, które doprowadziło państwo na skraj bankructwa. Z upływem lat Gierek coraz silniej ulegał inwestycyjnej gigantomanii r11; wznosił olbrzymie przedsiębiorstwa, coraz częściej nazywane przez obiegowy dowcip rpiramidamir1;. Należały do nich elektrownie rDolna Odrar1; i rKozienicer1;, walcowania stali w Częstochowie czy wielka cukrownia w Łapach. W gospodarce narastał kryzys energetyczny. Kiedy w 1974 roku przerwano budowę elektrowni r16;Opoler1; i rPołaniecr1;, nie powiadomiono o tym nawet innych resortów. Wielu zakładom zagroziło wówczas przerwanie produkcji. Po 1976 roku polityka rwielkiego skokur1; inwestycyjnego załamała się. Mimo to premier Jaroszewicz w 1977 roku zapewniał z trybuny sejmowej: rNiezbite fakty dają świadectwo prawdzie, że w naszym kraju nie było , nie ma i nie będzie kryzysu gospodarkir1;. Gigantyczne inwestycje pochłaniały ogromne środki, które przesuwano ze sfery konsumpcji. Potrzeby klientów rosły, ale rynek już za nimi nie nadążał r11; w przeliczeniu na czas pracy telewizor kosztował 9,a samochód 10 razy więcej niż w RFN. Coraz więcej towarów sprzedawano na zapisy. Przeciętny czas oczekiwania na mieszkanie spółdzielcze, wydłużył się do 12 lat. Krach ujawniła wyjątkowo mroźna i śnieżna zima roku 1979. Wyłączenia prądu stały się plagą dla zakładów przemysłowych, a trudności z transportem r11; przy braku zapasów surowcowych r11; doprowadziły do zastoju w całej gospodarce.
Z końcem dekady zadłużenie Polski wynosiło już 22,3 miliarda dolarów, a jego obsługa pochłaniała 75 % naszego eksportu. Naleźliśmy się na skraju bankructwa, a rząd wciąż zaciągał nowe kredyty : w 1980 roku jako zabezpieczenie pożyczki w jednym z banków RFN zadeklarowano złoża wanadu i tytanu dopiero co wykryte na Suwalszczyźnie i jeszcze nie eksploatowane.

jak to się nie dyskutuje, przecież napisałeś,
za Gierka oczywiście takich przypadków nie było, nie było zabójstw, samobójstw, wszyscy byli zadowoleni i...oczarowani komuną i Gierkiem!

Oczarowani dobrobytem i wolnością w postsolidaruchowatej Polsce, ojcowie wyrzucają przez okna 4. letnie dzieci i popełniają samobójstwa. O tym się tutaj nie dyskutuje. Dlaczego?

W drugiej połowie lat siedemdziesiątych XX wieku nadal oddawano do użytku zapoczątkowane wcześniej wielkie inwestycje (jak trasa szybkiego ruchu z Warszawy na Śląsk, Centralną Magistralę Kolejową czy warszawski Dworzec Centralny), jednak coraz dotkliwiej dawał się we znaki dług zaciągnięty na arenie międzynarodowej i narastający kryzys gospodarczy. Niezależnie od propagandy sukcesu strajki i niezadowolenie społeczne były obecne przez całą dekadę Gierka. Jednak apogeum niezadowolenia miało miejsce w 1976 roku, kiedy to rząd zdecydował się na drastyczną podwyżkę cen kluczowych artykułów spożywczych. Wybuchły strajki, tak zwane Wydarzenia Czerwcowe - najważniejsze w Radomiu i podwarszawskim Ursusie, krwawo i okrutnie stłumione przez władze. Zapoczątkowało to niezwykłą mobilizację środowisk opozycyjnych i powstanie Komitetu Obrony Robotników (KOR).